'O juorno s'affaccia comme a na vecchia arret''a' na fenesta
chianu chiano guarda 'a via e po s'annasconne areto 'e nnuvole,
e comme si fossero na tendina primma 'e scosta e po' l'accosta.
Nun ce sta' n'anema p''o vecariello tutto nfuso,
sulo na jatta s'arrampeca ncoppa a na pianta 'e fiche,
'o viento scioscia, s'arravoglia attuorno 'e mmura,
sona nu mutivo ca nun capisce cchiu' nisciuno...
Luntano, comme a' nu suonno
se sente doce, doce 'o lamiento d''e zzampogne....
Nessun commento:
Posta un commento